Πρόκειται για ένα πολύ ευεργετικό βότανο για την υγεία του ανθρώπινου οργανισμού με πολλές ιδιότητες και βιολογικές δράσεις ακόμα περισσότερες. Αυτοφύεται άφθονο στη μεσογειακή ζώνη, και ιδαίτερα στα ορεινά ελληνικά εδάφη, ενώ τα τελευταία χρόνια σημειώνονται σημαντικά ποσοστά καλλιέργειάς του.

Στην αρχαιότητα του δόθηκε η ονομασία «σιδερίτης» λόγω του ότι θεωρούταν ένα βότανο ικανό να επουλώνει πληγές προερχόμενες από σιδερένια όπλα κατά τη διάρκεια μαχών. 

Τα τελευταία χρόνια και σύμφωνα με έρευνες, διακρίνεται για την έντονη αντιμικροβιακή και αντιοξειδωτική δράση του, καθώς επίσης και για την αντιμυκητιακή, αντιβακτηριακή, αντισηπτική, αντιφλεγμονώδη και αναλγητική βιολογική δραστικότητά του, που αποδίδεται στην ύπαρξη φαινολικών ενώσεων, των φλαβονοειδών. Παραδοσιακά στην Ελλάδα θεωρείται ευεργετικό έναντι του κοινού κρυολογήματος, του βήχα, της βρογχίτιδας και του βρογχικού άσθματος.